سپندارمذگان مبارک |
روز والنتاین یا سپندارمذگان منبع: شبگردی
در ایران باستان هر ماه را سی روز حساب میکردند و علاوه بر اینکه ماه ها اسم داشتند، هریک از روزهای ماه نیز یک نام داشتند. بهعنوان مثال روز اول «روز اهورامزدا»، روز دوم، روز بهمن ( سلامت، اندیشه) که نخستین صفت خداوند است، روز سوم اردیبهشت یعنی «بهترین راستی و پاکی» که باز از صفات خداوند است، روز چهارم شهریور یعنی «شاهی و فرمانروایی آرمانی» که خاص خداوند است و روز پنجم «سپندارمذ» بوده است. سپندار مذ لقب ملی زمین است. یعنی گستراننده، مقدس، فروتن. زمین نماد عشق است چون با فروتنی، تواضع و گذشت به همه عشق میورزد. زشت و زیبا را به یک چشم مینگرد و همه را چون مادری در دامان پر مهر خود امان میدهد. به همین دلیل در فرهنگ باستان اسپندارمذگان را بهعنوان نماد عشق میپنداشتند. در هر ماه، یک بار، نام روز و ماه یکی میشده است که در همان روز که نامش با نام ماه مقارن میشد، جشنی ترتیب میدادند متناسب با نام آن روز و ماه. مثلاً شانزدهمین روز هر ماه مهر نام داشت و که در ماه مهر، «مهرگان» لقب میگرفت و مى بینیم که چگونه هر جشنى با معنى و مفهوم عمیق خود براى مردم شادى مى آفرید. روز آبان در ماه آبان جشن «آبان گان» است یعنى جشن ستایش آب و روز آذر در ماه آذر جشن «آذرگان» است یعنى جشن ستایش آتش و روز سپندارمزد جشن زمین و گرامیداشت مقام زن است که هر دو در کنار هم به این نام معنا مى دهند. در این روز زنان و دختران بر تخت پادشاهى در خانه هاى خود مى نشستند و مردان و پسران خانواده از آنها اطاعت مى کردند و به آنان هدیه مى دادند.این یک یادآورى براى برادران و مردان بود تا خواهران و همسران خود را گرامى بدارند و چون یاد این جشن تا مدت ها ادامه داشت و بسیار باشکوه برگزار مى شد همواره این آزرم و احترام به زن براى مردان گوشزد مى گردید. همین طور روز پنجم هر ماه سپندارمذ یا اسفندار مذ نام داشت که در ماه دوازدهم سال که آن هم اسفندار مذ نام داشت، جشنی با همین عنوان میگرفتند.
درسته ربطی به موضوع وبلاگ من نداره ولی خواستم این مطلب رو پابلیش کنم تا ... |