ممنون رضا جان, واقعا دستت درد نکنه.مطلبی که نوشته بودی عالی بود.

دوستان, هموطنان اگه خودتون رو فقط چند دقیقه جای اونها بذارین , مطمئن هستم که هر کمکی که از دستتون بر بیاید دریغ نمیکنین.

در سکوت مطلق ,

 در خانه,

در آرامش کامل,

 در خواب ناز,

در کنار اعضای خانواده,

ناگهان زمین می غرد , خانه ها با غرش زمین از خواب بیدار میشوند,

سنگ,

 آجر,

آهن,

صدایی به گوش میرسد:

پدر...  مادر...

آوارها میریزند و میریزند...

قبل از اینکه پدر  بتواند فرزندش را نجات دهد...

دوباره درسکوتی مطلق

در آرامش کامل

در کنار خانواده

... .

ای کاش در این سرزمین کسی بود که به داد این آشنا ی غریب میرسید.

ای کاش در این خاک پاک , چیزی بود که دل این عاشق را نوایی میداد.

ای کاش در این رویای سبز, رنگی بود که اورا پررنگ میکرد.

ای کاش در این زندگی , عشقی بود که او را عاشق میکرد.

ای کاش در این آسمان ابری,کسی بود که بال شکسته ی این کبوتر را میبست و ای کاش... .